Chińczycy zaczęli reklamować się podobną technologią, więc Samsung musiał iść za nimi (chociaż dość długo zwlekał) ta wspaniała technologia to nic innego, jak zmodyfikowany swap (istniejący w androidzie od zawsze). Jeśli uruchomisz więcej aplikacji niż mieści się w pamięci, to część z nich (tych na których w tym momencie nie pracujesz) zostanie przeniesiona do zwykłej pamięci urządzenia (znacznie wolniejszej) zamiast zostać zamknięta... tylko, że jak ponownie wywołasz taką aplikacje, to zamiast ja otwierać od nowa, system przeniesie ją w całości z ram plus do ram przy okazji wycofując do ram plus jakąś inną aplikacje. Teoretycznie daje to większą płynność przełączania aplikacji - i faktycznie można to odczuć, ale głównie na słabszych telefonach, jednocześnie utrzymywanie w tle wielu częściowo działających aplikacji (które normalnie zostały by zamknięte) zaczyna spowalniać telefon, bardzo szybko niwecząc cały zysk z szybszego przełączania a następnie ogólnie zwalniając telefon.
Tak więc im mniej RAM plus, tym mniejsza szansa, że telefon zacznie zwalniać przez nadmiar aktywnych aplikacji. Dodatkowo sam proces przenoszenia danych między ram i ram plus też jest często tylko niewiele szybszy niż zamknięcie i ponowne otwarcie aplikacji - szczególnie w przypadku mocnych telefonów takich jak s22.
Porównując do samochodu: ram plus to taka przyczepka... niby więcej się mieści, ale i więcej pali i wolniej jedzie - jeśli koniecznie nie trzeba, to lepiej unikać.
